“Wordt u al geholpen?”
In tegenstelling tot wat de titel doet vermoeden gaat dit verhaal niet over gedienstige mensen.
Eigenlijk gaat het over een delicate zaak. Een kwestie waar veel mannen liever niet over spreken. Een onderwerp waar de meeste mannen jaren lang over in de ontkenningsfase zitten.
Het gaat over sterilisatie. Zo, het hoge woord is eruit. U kunt nu nog de bladzijde omslaan.
Ik ben helaas ervaringsdeskundige met andere woorden. Ik weet van de hoed en de rand, omdat ik het aan de lijve heb meegemaakt van het begin tot het bittere eind.
Ik zal bij het begin beginnen. De losse mededeling van uw vrouw, dat ze erover denkt te stoppen met het slikken van de pil.
Zo’n mededeling krijg je meestal op een moment dat je het niet verwacht. Je staat net op het punt om naar je werk te gaan of je zit te wachten op studio sport op zondagvond die nu eindelijk weer normaal de samenvattingen uitzend. Zo’n moment.
Als reactie begin je met uitstellen. Tijd rekken, want ineens is daar de donderwolk die boven je hoofd hing. Eigenlijk al vanaf het moment dat je je vrouw leerde kennen. Dan weet je dat het er ooit van zal komen, maar kun je het gelukkig nog heel ver voor je uit schuiven.
Nu even niet, schat, ik moet werken/studio sport enzovoort en niet de koosnaampjes vergeten, want daar worden vrouwen milder van.
Je kunt er echter zeker van zijn, dat als zij voor haarzelf de knoop heeft doorgehakt, ze je direct de volgende dag weer voor het blok zet.
Nog even over de pil! Je ontkomt er toch niet aan en ergens heeft ze ook wel gelijk natuurlijk. Het is hormonale tegennatuurlijke troep en dat kan op den duur niet gezond zijn. Hoewel er op internet altijd weer onderzoeken zijn te vinden die zeggen dat het absoluut geen kwaad kan om de pil te slikken tot ruim na de overgang. Helaas zijn al deze onderzoeken door mannen geschreven en daar wijst je vrouw je dan even fijntjes op.
Uiteindelijk ga je het verliezen. Dat is een vaststaand feit dus je kunt het even uitstellen. Afstellen is een onmogelijkheid.
De volgende stap is je geestelijk voorbereiden. Het is tenslotte niet niks als een uroloog met mesjes en schaartjes aan de gang is op je gevoeligste plekje. Daar wil je niet eens een nachtmerrie over hebben, laat staan dat het werkelijkheid wordt.
Toch zul je ook hier doorheen moeten, want het tijdstip van de afspraak in het ziekenhuis komt snel dichterbij. Te snel.
Dan is het zover, dat je echt naar het ziekenhuis moet en vrouwlief gaat mee ondanks je vele verzoeken om alleen te mogen gaan of desnoods dat ze je afzet en weer ophaalt bij het ziekenhuis.
Want het is erg vernederend als je in een volle wachtkamer een paniekaanval krijgt en je vrouw ziet het ook nog. Dan kun je het de komende jaren wel vergeten met je stoere mannen voorkomen, want reken maar dat zij dat in geuren en kleuren doorvertelt op verjaardagen en bedrijfs feestjes.
Ik zal u vertellen hoe ik het beleefd heb. Eenmaal in de wachtkamer kwam er een soort fatalistische rust over me: je bent er nu eenmaal en je kunt toch niet meer ontsnappen, dus dan kun je alleen nog maar relativeren.
Want wat kan je nou helemaal gebeuren? Het gaat toch altijd goed. Alleen een paar prikjes en van de rest voel je amper wat en meer van dat soort domme praat.
Er zaten nog een paar echtparen in de wachtkamer en er ontstond zowaar een beetje jolige stemming. Wat kan ons gebeuren, stelt allemaal niks voor, echte kerels draaien hun hand er niet voor om en zelfs werden er een paar moppen getapt.
Goed,ik was aan de beurt en ging vol goede moed naar binnen nadat ik mijn vrouw nog een kusje had gegeven. Moet je nagaan, daar ga je naar de slachtbank en je bedankt haar ook nog even!
Toen ik binnenkwam werd ik ontvangen door drie jonge dames. Niet eens de minst knappe en ik hoopte, dat ze maar gauw zouden ophoepelen, want als ik met de handel bloot moest had ik het toch liever als mannen onder elkaar. Een man kan tenminste nog invoelen wat hij je aandoet.
Maar nee. Een van de dames was de urologe! Jawel. Hoe verzinnen ze het. De andere twee waren verpleegsters die de helpende hand moesten bieden, want ze waren waarschijnlijk bang dat ze mij er anders niet onder kregen.
Ik kon geen kant meer op en moest me uitkleden en daarna gaan liggen op zo’n vrouwentafel met mijn benen in die beugels. Het feest begon. Over mij heen werd vrolijk gekeuveld over vrouwenzaken en ondertussen lag ik me groot te houden, hoewel u groot als fictief moet beschouwen, want zelfs met drie dames over me heen gebogen was er geen leven te bespeuren tussen mijn benen.
Uiteindelijk waren ze klaar en ik was “geholpen”. De pijn viel eigenlijk best mee.
Een aantal uren na de tijd moest ik hierop terugkomen. Het was werkelijk te erg om uit te leggen en dat duurde bij mij twee volle dagen. Twee dagen die ik nooit meer zal vergeten.
Als uw vrouw u de ”mededeling” doet bedenk dan: uitstellen, uitstellen en nog eens uitstellen.
Voor het geval u er toch aan moet geloven, weet dat er door duizenden mannen die u voorgegaan zijn met u wordt meegeleefd.
En vrouwelijke urologen zouden verboden moeten worden.
In tegenstelling tot wat de titel doet vermoeden gaat dit verhaal niet over gedienstige mensen.
Eigenlijk gaat het over een delicate zaak. Een kwestie waar veel mannen liever niet over spreken. Een onderwerp waar de meeste mannen jaren lang over in de ontkenningsfase zitten.
Het gaat over sterilisatie. Zo, het hoge woord is eruit. U kunt nu nog de bladzijde omslaan.
Ik ben helaas ervaringsdeskundige met andere woorden. Ik weet van de hoed en de rand, omdat ik het aan de lijve heb meegemaakt van het begin tot het bittere eind.
Ik zal bij het begin beginnen. De losse mededeling van uw vrouw, dat ze erover denkt te stoppen met het slikken van de pil.
Zo’n mededeling krijg je meestal op een moment dat je het niet verwacht. Je staat net op het punt om naar je werk te gaan of je zit te wachten op studio sport op zondagvond die nu eindelijk weer normaal de samenvattingen uitzend. Zo’n moment.
Als reactie begin je met uitstellen. Tijd rekken, want ineens is daar de donderwolk die boven je hoofd hing. Eigenlijk al vanaf het moment dat je je vrouw leerde kennen. Dan weet je dat het er ooit van zal komen, maar kun je het gelukkig nog heel ver voor je uit schuiven.
Nu even niet, schat, ik moet werken/studio sport enzovoort en niet de koosnaampjes vergeten, want daar worden vrouwen milder van.
Je kunt er echter zeker van zijn, dat als zij voor haarzelf de knoop heeft doorgehakt, ze je direct de volgende dag weer voor het blok zet.
Nog even over de pil! Je ontkomt er toch niet aan en ergens heeft ze ook wel gelijk natuurlijk. Het is hormonale tegennatuurlijke troep en dat kan op den duur niet gezond zijn. Hoewel er op internet altijd weer onderzoeken zijn te vinden die zeggen dat het absoluut geen kwaad kan om de pil te slikken tot ruim na de overgang. Helaas zijn al deze onderzoeken door mannen geschreven en daar wijst je vrouw je dan even fijntjes op.
Uiteindelijk ga je het verliezen. Dat is een vaststaand feit dus je kunt het even uitstellen. Afstellen is een onmogelijkheid.
De volgende stap is je geestelijk voorbereiden. Het is tenslotte niet niks als een uroloog met mesjes en schaartjes aan de gang is op je gevoeligste plekje. Daar wil je niet eens een nachtmerrie over hebben, laat staan dat het werkelijkheid wordt.
Toch zul je ook hier doorheen moeten, want het tijdstip van de afspraak in het ziekenhuis komt snel dichterbij. Te snel.
Dan is het zover, dat je echt naar het ziekenhuis moet en vrouwlief gaat mee ondanks je vele verzoeken om alleen te mogen gaan of desnoods dat ze je afzet en weer ophaalt bij het ziekenhuis.
Want het is erg vernederend als je in een volle wachtkamer een paniekaanval krijgt en je vrouw ziet het ook nog. Dan kun je het de komende jaren wel vergeten met je stoere mannen voorkomen, want reken maar dat zij dat in geuren en kleuren doorvertelt op verjaardagen en bedrijfs feestjes.
Ik zal u vertellen hoe ik het beleefd heb. Eenmaal in de wachtkamer kwam er een soort fatalistische rust over me: je bent er nu eenmaal en je kunt toch niet meer ontsnappen, dus dan kun je alleen nog maar relativeren.
Want wat kan je nou helemaal gebeuren? Het gaat toch altijd goed. Alleen een paar prikjes en van de rest voel je amper wat en meer van dat soort domme praat.
Er zaten nog een paar echtparen in de wachtkamer en er ontstond zowaar een beetje jolige stemming. Wat kan ons gebeuren, stelt allemaal niks voor, echte kerels draaien hun hand er niet voor om en zelfs werden er een paar moppen getapt.
Goed,ik was aan de beurt en ging vol goede moed naar binnen nadat ik mijn vrouw nog een kusje had gegeven. Moet je nagaan, daar ga je naar de slachtbank en je bedankt haar ook nog even!
Toen ik binnenkwam werd ik ontvangen door drie jonge dames. Niet eens de minst knappe en ik hoopte, dat ze maar gauw zouden ophoepelen, want als ik met de handel bloot moest had ik het toch liever als mannen onder elkaar. Een man kan tenminste nog invoelen wat hij je aandoet.
Maar nee. Een van de dames was de urologe! Jawel. Hoe verzinnen ze het. De andere twee waren verpleegsters die de helpende hand moesten bieden, want ze waren waarschijnlijk bang dat ze mij er anders niet onder kregen.
Ik kon geen kant meer op en moest me uitkleden en daarna gaan liggen op zo’n vrouwentafel met mijn benen in die beugels. Het feest begon. Over mij heen werd vrolijk gekeuveld over vrouwenzaken en ondertussen lag ik me groot te houden, hoewel u groot als fictief moet beschouwen, want zelfs met drie dames over me heen gebogen was er geen leven te bespeuren tussen mijn benen.
Uiteindelijk waren ze klaar en ik was “geholpen”. De pijn viel eigenlijk best mee.
Een aantal uren na de tijd moest ik hierop terugkomen. Het was werkelijk te erg om uit te leggen en dat duurde bij mij twee volle dagen. Twee dagen die ik nooit meer zal vergeten.
Als uw vrouw u de ”mededeling” doet bedenk dan: uitstellen, uitstellen en nog eens uitstellen.
Voor het geval u er toch aan moet geloven, weet dat er door duizenden mannen die u voorgegaan zijn met u wordt meegeleefd.
En vrouwelijke urologen zouden verboden moeten worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten