Kievietseieren.
Een vriend van mij vroeg me een tijd geleden of ik mee ging om kievietseieren te zoeken. Een simpele vraag met een bewogen dag tot gevolg.
Als natuurliefhebber had ik mijn antwoord snel klaar natuurlijk. Ja,graag!
Ik stelde mij voor, dat we na de koffie vertrokken en lekker door de friese natuur zouden lopen om de eieren te verzamelen. Een mooie wandeling dus.
Eenmaal weer thuis zou je je oogst trots laten zien en de volgende dag even naar de poelier om een behoorlijk bedrag voor de eieren te krijgen, want ik had gehoord dat er enorm veel voor zo’n eitje betaald werd.
De dag zou toch iets anders lopen dan ik verwacht had.
We vertrokken ’s morgens om vier uur. Midden in de nacht dus als je een avondmens bent zoals ik.
Eerst dacht ik nog, dat hij in het buitenland wilde gaan zoeken in verband met het vroege vertrek uur, maar nee, volgens hem moesten we minstens een half uur voor zonsopkomst op de plek van aankomst aanwezig zijn zodat we vogels, als ze wakker werden, meteen konden volgen in hun vliegbewegingen.
Persoonlijk zie ik daar de lol niet zo van in. We wilden eieren zoeken en ik heb hoegenaamd geen interesse in de bad- en toiletgewoontes van de kieviet, echter het bleek onlosmakelijk met elkaar verbonden. Wist ik veel dat die vogels vanaf dat ze wakker worden al tactisch bezig zijn.
Als je eieren wilt vinden moet je denken als een kieviet en mijn vriend kon dat. Hij had dat van vader op zoon meegekregen en dat schijnt ook de enige manier te zijn om een goede vogelaar te worden.
Maar goed, hij was de beroerdste niet en heeft me uitgelegd hoe een kieviet denkt.
Zodra de kieviet wakker wordt bedenkt hij, dat een roofvogel die gek op eieren is misschien wel eerder dan hem wakker was en al op de loer ligt. Wat nu te doen?
Wakker worden, ogen openen, laag blijven. Met je buik over de grond en je kop laag kruip je 20 of 30 meter door het gras, dan gaan staan, even uitrekken en gapen en dan wegvliegen om eten te zoeken.
Als het goed is denkt de roofvogel dat je nest zich bevindt op de plek waar je opgestaan bent en gaat dus op de verkeerde plek naar de eieren zoeken.
Een onwetende eierzoeker zou dus ook op de verkeerde plek gaan zoeken, maar gelukkig weet mijn vriend beter. De plek waar een kieviet opvliegt vastleggen in je geheugen en erheen lopen. Dan een ruime cirkel gaan lopen vanaf die plek en bingo. Eieren in de pet en op naar de volgende.
Kraaien en roeken zijn gek op die eieren en vliegen dus ook de hele dag rond op zoek naar de lekkernijen. Ook dan gaat hetzelfde op als bij het wakker worden. Een kieviet verdedigt zijn nest nooit op de plek waar het nest ligt. Nee, eerst weer een eind “tijgeren”en dan pas aanvallen.
Dit soort vlieggedrag moet je goed in de gaten houden terwijl je door de weilanden ploetert. Het is koud en nat. Niet zo vreemd in eind maart, maar het zoek seizoen is nu eenmaal alleen rond die periode open.
Na een uurtje was ik dus behoorlijk doorweekt en onderkoeld. Dan is het leukste er al vanaf, maar na vier uur zoeken had mijn vriend drie eitjes gevonden en ik nog niets.
Zelfs de meest ervaren zoeker heeft soms zijn dag niet en dit bleek zo’n dag te zijn.
De eieren bleken ook nog eens meesterlijk gecamoufleerd te zijn en dat bleek toen we dachten vlak bij een nest te zijn. Uiterst voorzichtig speurden we de grond af totdat ik een zachte maar duidelijke krak hoorde. Ik stond er middenin en dat vond zelfs mijn goedige vriend verre van grappig.
Aan het begin van de middag hielden we het voor gezien. Verkleumd togen we huiswaarts en daar hebben we de eitjes gekookt, want we schaamden ons een beetje om drie eieren naar de poelier te brengen. De smaak was verre van lekker en een goede reden om nooit meer kievietseieren te gaan zoeken.
Een buurman kwam ook nog even langs om zijn ongenoegen duidelijk te maken dat we nesten gingen uithalen en dat daardoor de kievieten zouden uitsterven.
We hebben hem uitgelegd, dat kievieten elk jaar in maart al eieren leggen. Meestal heb je dan nog nachtvorst en dat zorgt voor een grote sterfte onder de jongen.
In Friesland is eierzoeken alleen toegestaan voor leden van de vogelwacht en die verplichten zich ertoe om elk leeggehaald nest te beveiligen. Er worden stokjes omheen geplaatst, zodat de boeren het nest zien en er niet overheen maaien. De kievieten leggen opnieuw eieren als ze merken dat hun nest leeg is, maar dan zijn we al snel een maand verder met beter weer. De kans op overleven voor wordt op deze manier veel groter voor de jongen.
Tja, dat wist de buurman niet. Nee, dat weten heel veel zogenaamde natuurbeschermers niet.
Dat is ook het probleem. Ga eerst eens praten met een echte praktijk natuurliefhebber of ga desnoods eens mee met zo’n iemand.
Een vriend van mij vroeg me een tijd geleden of ik mee ging om kievietseieren te zoeken. Een simpele vraag met een bewogen dag tot gevolg.
Als natuurliefhebber had ik mijn antwoord snel klaar natuurlijk. Ja,graag!
Ik stelde mij voor, dat we na de koffie vertrokken en lekker door de friese natuur zouden lopen om de eieren te verzamelen. Een mooie wandeling dus.
Eenmaal weer thuis zou je je oogst trots laten zien en de volgende dag even naar de poelier om een behoorlijk bedrag voor de eieren te krijgen, want ik had gehoord dat er enorm veel voor zo’n eitje betaald werd.
De dag zou toch iets anders lopen dan ik verwacht had.
We vertrokken ’s morgens om vier uur. Midden in de nacht dus als je een avondmens bent zoals ik.
Eerst dacht ik nog, dat hij in het buitenland wilde gaan zoeken in verband met het vroege vertrek uur, maar nee, volgens hem moesten we minstens een half uur voor zonsopkomst op de plek van aankomst aanwezig zijn zodat we vogels, als ze wakker werden, meteen konden volgen in hun vliegbewegingen.
Persoonlijk zie ik daar de lol niet zo van in. We wilden eieren zoeken en ik heb hoegenaamd geen interesse in de bad- en toiletgewoontes van de kieviet, echter het bleek onlosmakelijk met elkaar verbonden. Wist ik veel dat die vogels vanaf dat ze wakker worden al tactisch bezig zijn.
Als je eieren wilt vinden moet je denken als een kieviet en mijn vriend kon dat. Hij had dat van vader op zoon meegekregen en dat schijnt ook de enige manier te zijn om een goede vogelaar te worden.
Maar goed, hij was de beroerdste niet en heeft me uitgelegd hoe een kieviet denkt.
Zodra de kieviet wakker wordt bedenkt hij, dat een roofvogel die gek op eieren is misschien wel eerder dan hem wakker was en al op de loer ligt. Wat nu te doen?
Wakker worden, ogen openen, laag blijven. Met je buik over de grond en je kop laag kruip je 20 of 30 meter door het gras, dan gaan staan, even uitrekken en gapen en dan wegvliegen om eten te zoeken.
Als het goed is denkt de roofvogel dat je nest zich bevindt op de plek waar je opgestaan bent en gaat dus op de verkeerde plek naar de eieren zoeken.
Een onwetende eierzoeker zou dus ook op de verkeerde plek gaan zoeken, maar gelukkig weet mijn vriend beter. De plek waar een kieviet opvliegt vastleggen in je geheugen en erheen lopen. Dan een ruime cirkel gaan lopen vanaf die plek en bingo. Eieren in de pet en op naar de volgende.
Kraaien en roeken zijn gek op die eieren en vliegen dus ook de hele dag rond op zoek naar de lekkernijen. Ook dan gaat hetzelfde op als bij het wakker worden. Een kieviet verdedigt zijn nest nooit op de plek waar het nest ligt. Nee, eerst weer een eind “tijgeren”en dan pas aanvallen.
Dit soort vlieggedrag moet je goed in de gaten houden terwijl je door de weilanden ploetert. Het is koud en nat. Niet zo vreemd in eind maart, maar het zoek seizoen is nu eenmaal alleen rond die periode open.
Na een uurtje was ik dus behoorlijk doorweekt en onderkoeld. Dan is het leukste er al vanaf, maar na vier uur zoeken had mijn vriend drie eitjes gevonden en ik nog niets.
Zelfs de meest ervaren zoeker heeft soms zijn dag niet en dit bleek zo’n dag te zijn.
De eieren bleken ook nog eens meesterlijk gecamoufleerd te zijn en dat bleek toen we dachten vlak bij een nest te zijn. Uiterst voorzichtig speurden we de grond af totdat ik een zachte maar duidelijke krak hoorde. Ik stond er middenin en dat vond zelfs mijn goedige vriend verre van grappig.
Aan het begin van de middag hielden we het voor gezien. Verkleumd togen we huiswaarts en daar hebben we de eitjes gekookt, want we schaamden ons een beetje om drie eieren naar de poelier te brengen. De smaak was verre van lekker en een goede reden om nooit meer kievietseieren te gaan zoeken.
Een buurman kwam ook nog even langs om zijn ongenoegen duidelijk te maken dat we nesten gingen uithalen en dat daardoor de kievieten zouden uitsterven.
We hebben hem uitgelegd, dat kievieten elk jaar in maart al eieren leggen. Meestal heb je dan nog nachtvorst en dat zorgt voor een grote sterfte onder de jongen.
In Friesland is eierzoeken alleen toegestaan voor leden van de vogelwacht en die verplichten zich ertoe om elk leeggehaald nest te beveiligen. Er worden stokjes omheen geplaatst, zodat de boeren het nest zien en er niet overheen maaien. De kievieten leggen opnieuw eieren als ze merken dat hun nest leeg is, maar dan zijn we al snel een maand verder met beter weer. De kans op overleven voor wordt op deze manier veel groter voor de jongen.
Tja, dat wist de buurman niet. Nee, dat weten heel veel zogenaamde natuurbeschermers niet.
Dat is ook het probleem. Ga eerst eens praten met een echte praktijk natuurliefhebber of ga desnoods eens mee met zo’n iemand.
Het kan je wel een zware verkoudheid bezorgen, maar ik weet nu tenminste hoe het zit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten