Vogels kijken.
Een vroegere oom van mij was vogelteller. Een vreemde hobby vond ik totdat ik eens met hem aan de praat raakte hierover.
Hij telde bepaalde vogelsoorten. Dat gebeurt landelijk door zo’n vereniging. Op afspraak tellen alle leden een bepaalde tijd bijvoorbeeld alle kokmeeuwen die ze zien en op die manier worden er een heleboel soorten vogels geteld door het jaar heen.
Ook vangen ze vogels en doen ze dan een ring om met hun gegevens. Als zo’n vogel elders weer eens gevangen wordt kunnen ze aan de hand van die gegevens allerlei dingen te weten komen over de leeftijd en vliegroutes.
Interessant allemaal, maar zijn verhalen over vogels waren veel interessanter. Hij wist erg veel wetenswaardigheden waardoor het leven van bijvoorbeeld de huismus ineens veel leuker wordt.
Dat ik dat soort dingen nu ook weet komt goed uit nu ik alweer een tijdje aan huis gekluisterd ben in verband met die vermaledijde hernia.
Vanuit mijn huiskamer heb ik goed zicht op de natuur om het huis. We verzorgen en lokken de vogels door ze ruim te voeren en op die manier komen er steeds meer soorten in mijn gezichtsveld.
Mijn buurman is duivenmelker. Hij heeft een stuk of tachtig duiven. Een gedeelte gebruikt hij voor de wedstrijdsport en de rest voor de lol. De meeste mensen denken bij zo’n buurman met duiven alleen aan de overlast die duiven kunnen veroorzaken. Overal duivepoep op de daken en op de was die buiten te drogen hangt bijvoorbeeld.
Nu hebben wij toevallig helemaal geen last van de duiven, maar de mussen bij ons in de buurt zijn er zelfs heel blij mee en ik zal u uitleggen waarom dat is.
In het voorjaar, als de vogels beginnen met nestelen, zie je alle vogels druk op zoek naar nestmateriaal en zo ook de mussen, maar de mussen houden tevens heel goed de duiven in de gaten. Als een duif ergens op de grond gaat zitten om even te fourageren of uit te rusten zie je een grote groep mussen heel rustig naderbij komen zonder op te vallen. Het is afgesproken werk, want als ze allemaal in positie zitten vallen ze als op commando aan. Met z’n allen werpen ze zich zogenaamd op de duif en op het laatste moment trekken ze weer op. De duif wordt geen haar gekrenkt, maar schrikt zich helemaal wezenloos. Als een duif in paniek opvliegt verliest hij erg veel veertjes en die verzamelen de musjes dan voor hun nesten. Mooi, hè?
Een staaltje van samenwerking en tactiek met respect voor het slachtoffer. Die kan wel met wat minder veren tenslotte.
Nog een voorbeeld van opvallend gedrag. Kleine vogels, bijvoorbeeld mezen en vinken, zoeken vaak bescherming bij merels. Ze weten dat roeken grote lastposten zijn. Echte pestkoppen en ook qua formaat kunnen ze daar nooit tegenop natuurlijk.
Ook weten ze, dat merels heel erg vriendelijke vogels zijn en niet bang voor roeken. Eén plus één is twee schijnen die vogeltjes te denken, want als je als toeschouwer goed oplet zie je ze meestal samen als er roeken in de buurt zijn. Desnoods grijpen de merels ook daadwerkelijk in als zo’n roek de kleintjes lastigvalt en dan vraag je je toch af of ze dat bedacht hebben of dat het allemaal toeval is.
Goed, dat roeken opgeschoten tuig is is algemeen bekend, maar denken kleine vogels echt dat merels vriendelijk zijn? En zijn merels gewoon echt erg sociaal en komen ze daardoor op voor de kleinere, zwakkere medevogel?
Of houden merels en kleinere vogels gewoon van hetzelfde voedsel en zijn ze daardoor vaak samen te zien bij dezelfde voedselbronnen? Nee, ik houd het er toch op dat er bepaalde afspraken bestaan bij die vogels waar ze beiden beter van worden, maar wat de merel eraan overhoudt? Daar ben ik nog niet achter.
En waarom is de ene vogel heel monogaam en is dat tegenovergesteld bij de andere vogelsoort.
Waarom zijn de meeste vogels erg zorgzame ouders en zijn er ook vogels die hun eieren gewoon bij een ander in het nest dumpen en hun kinderen door die vogels laten opvoeden.
Waarom zijn veel vogelsoorten erg honkvast en hebben anderen geen rust en moet trekken, het liefst naar verre oorden.
Waarom is de ene vogelsoort heel schuw en de andere soort lawaaiig en hondsbrutaal.
Valt het u ook op dat vogels wel heel erg veel op mensen lijken?
Een vroegere oom van mij was vogelteller. Een vreemde hobby vond ik totdat ik eens met hem aan de praat raakte hierover.
Hij telde bepaalde vogelsoorten. Dat gebeurt landelijk door zo’n vereniging. Op afspraak tellen alle leden een bepaalde tijd bijvoorbeeld alle kokmeeuwen die ze zien en op die manier worden er een heleboel soorten vogels geteld door het jaar heen.
Ook vangen ze vogels en doen ze dan een ring om met hun gegevens. Als zo’n vogel elders weer eens gevangen wordt kunnen ze aan de hand van die gegevens allerlei dingen te weten komen over de leeftijd en vliegroutes.
Interessant allemaal, maar zijn verhalen over vogels waren veel interessanter. Hij wist erg veel wetenswaardigheden waardoor het leven van bijvoorbeeld de huismus ineens veel leuker wordt.
Dat ik dat soort dingen nu ook weet komt goed uit nu ik alweer een tijdje aan huis gekluisterd ben in verband met die vermaledijde hernia.
Vanuit mijn huiskamer heb ik goed zicht op de natuur om het huis. We verzorgen en lokken de vogels door ze ruim te voeren en op die manier komen er steeds meer soorten in mijn gezichtsveld.
Mijn buurman is duivenmelker. Hij heeft een stuk of tachtig duiven. Een gedeelte gebruikt hij voor de wedstrijdsport en de rest voor de lol. De meeste mensen denken bij zo’n buurman met duiven alleen aan de overlast die duiven kunnen veroorzaken. Overal duivepoep op de daken en op de was die buiten te drogen hangt bijvoorbeeld.
Nu hebben wij toevallig helemaal geen last van de duiven, maar de mussen bij ons in de buurt zijn er zelfs heel blij mee en ik zal u uitleggen waarom dat is.
In het voorjaar, als de vogels beginnen met nestelen, zie je alle vogels druk op zoek naar nestmateriaal en zo ook de mussen, maar de mussen houden tevens heel goed de duiven in de gaten. Als een duif ergens op de grond gaat zitten om even te fourageren of uit te rusten zie je een grote groep mussen heel rustig naderbij komen zonder op te vallen. Het is afgesproken werk, want als ze allemaal in positie zitten vallen ze als op commando aan. Met z’n allen werpen ze zich zogenaamd op de duif en op het laatste moment trekken ze weer op. De duif wordt geen haar gekrenkt, maar schrikt zich helemaal wezenloos. Als een duif in paniek opvliegt verliest hij erg veel veertjes en die verzamelen de musjes dan voor hun nesten. Mooi, hè?
Een staaltje van samenwerking en tactiek met respect voor het slachtoffer. Die kan wel met wat minder veren tenslotte.
Nog een voorbeeld van opvallend gedrag. Kleine vogels, bijvoorbeeld mezen en vinken, zoeken vaak bescherming bij merels. Ze weten dat roeken grote lastposten zijn. Echte pestkoppen en ook qua formaat kunnen ze daar nooit tegenop natuurlijk.
Ook weten ze, dat merels heel erg vriendelijke vogels zijn en niet bang voor roeken. Eén plus één is twee schijnen die vogeltjes te denken, want als je als toeschouwer goed oplet zie je ze meestal samen als er roeken in de buurt zijn. Desnoods grijpen de merels ook daadwerkelijk in als zo’n roek de kleintjes lastigvalt en dan vraag je je toch af of ze dat bedacht hebben of dat het allemaal toeval is.
Goed, dat roeken opgeschoten tuig is is algemeen bekend, maar denken kleine vogels echt dat merels vriendelijk zijn? En zijn merels gewoon echt erg sociaal en komen ze daardoor op voor de kleinere, zwakkere medevogel?
Of houden merels en kleinere vogels gewoon van hetzelfde voedsel en zijn ze daardoor vaak samen te zien bij dezelfde voedselbronnen? Nee, ik houd het er toch op dat er bepaalde afspraken bestaan bij die vogels waar ze beiden beter van worden, maar wat de merel eraan overhoudt? Daar ben ik nog niet achter.
En waarom is de ene vogel heel monogaam en is dat tegenovergesteld bij de andere vogelsoort.
Waarom zijn de meeste vogels erg zorgzame ouders en zijn er ook vogels die hun eieren gewoon bij een ander in het nest dumpen en hun kinderen door die vogels laten opvoeden.
Waarom zijn veel vogelsoorten erg honkvast en hebben anderen geen rust en moet trekken, het liefst naar verre oorden.
Waarom is de ene vogelsoort heel schuw en de andere soort lawaaiig en hondsbrutaal.
Valt het u ook op dat vogels wel heel erg veel op mensen lijken?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten