Vakantie.
Mijn vrouw en ik zijn op vakantie geweest naar Tjechië met de tent.
Ho, ho, hoor ik u zeggen, dat gaat een beetje te snel. Jij op vakantie met een tent? Een echte? Zo’n behelphuisje van doek met dunne stangen, op ongemakkelijke stoelen en op een luchtbed? Zo’n tent? Ja,zo’n tent, een echte koepeltent, best wel een heel klein beetje ruime tent voor twee personen.
Maar ik begrijp, dat u iets moet zijn ontgaan gezien mijn levensgrote aversie tegen alles wat behelpen is.
Mijn credo was immers altijd “gemak dient de mens”, maar dat was uit de tijd dat ik nog niet getrouwd was. Ik weet het, een beetje zwak excuus gezien het feit dat mijn karakter toch als redelijk sterk te boek staat, maar wat liefde al niet vermag.
Ik heb me dus over mijn enorme weerstand heengezet. Welliswaar was dat zelfs voor mij geen kleinigheid. Nee, elke anti kampeer vezel in mijn lijf protesteerde volop, maar aan het eind van het protest had ik mezelf toch in de hand.
Dus al veinzend, dat ik met alle plezier mee ging, hebben we de auto volgeladen. We zijn tenslotte maar met z’n tweeen en we hebben een redelijk riante auto qua ruimte dus dat moest geen probleem zijn.
Ik had al snel mijn weekendtas met mijn persoonlijke spullen in de kofferbak gezet. Tent met toebehoren erbij, kofferdeksel dicht en rijden maar, dacht ik.
Wel, daar kwam ik toch even bedrogen uit. Mijn vrouw riep vanachter een berg grof afval dat dit ook nog mee moest. Ik keek haar niet begrijpend aan, maar het bleek dat zij die berg bedoelde. Het bleken allemaal spullen te zijn uit een grijs verleden die onontbeerlijk waren voor een geslaagde kampeervakantie volgens haar en zij had de ervaring die ik ontbeerde. Voelt u hem? Jawel, de eerste pré-vakantie wrevel was geboren.
Dus eerst maar weer de auto uitpakken, want gezien de hoeveelheid mee te nemen rotzooi moest er nu met beleid ingepakt worden wat op hetzelfde neerkwam als een dag later vertrekken als de bedoeling was.
Uiteindelijk is het gelukt om alles mee te nemen. We zijn midden in de nacht vertrokken uit schaamte voor de buurt. De auto schuurde met de trekhaak over de straat, maar ’s nachts is dat niet erg. Je hebt wat extra verlichting aan de achterkant en na een paar honderd kilometer is hij zover afgeslepen, dat je dan weer vrij rijdt als je tenminste geen hobbeltjes en geen politie tegenkomt.
We verwachtten ongeveer twaalf uur te doen over de reis. Lekker rustig aan en zo nu en dan even eruit voor een hapje en een drankje.
We gingen dwars door Duitsland en dat schiet lekker op nietwaar? Maar ja, als je het gewicht van een beladen caravan in je auto hebt geladen kom je zelfs met onze auto niet meer boven de 100 wat dus betekende dat we pas de volgende nacht op de plaats van bestemming waren aangekomen. Volkomen verstijfd heeft mijn vrouw me uit de auto gepeld waarna ik nog ruim een half uur nodig had om weer rechtop te gaan staan.
Natuurlijk hadden we ook niets gereserveerd, want we waren immers maar met z’n tweeen. Tentje uit de auto, even opzetten, bedje opblazen en klaar is kees!
De eerste plek die we op de vierde camping kregen toegewezen was al vol toen we de auto uitgeladen hadden, dus laat staan dat er ook nog een opgezette koepeltent bij kon. Inladen maar weer en vol goede moed op naar de volgende camping, ’t Is vakantie tenslotte en ik had me voor de tijd ernstig voorgenomen om mijn zonnige humeur niet te verliezen.
In de tussentijd was het alweer donker geworden en hebben we bij wijze van uitzondering de nacht in een hotel doorgebracht. Heerlijk geslapen. Dat wel.
De volgende morgen schrokken we tegen het middaguur wakker. Geen wonder na 48 uur in de auto opgevouwen te hebben gezeten. Snel wassen en aankleden, inpakken, afrekenen en in de auto op weg naar de vijfde camping met zonnig gemoed. De paden op de lanen in, vooruit met frisse tegenzin of zoiets.
We hadden geluk, want op die camping was er plek. We kregen een zeer ruime plaats toegewezen waar we de tent konden opzetten. Binnen een halve dag stond hij strak koepel te wezen. Niet gek voor een dilletant al zeg ik het zelf. Toen de rest van de inboedel uitpakken en ’s avonds even een hapje warm eten in het bij de camping horende restaurant.
Na nog even na-getafeld te hebben gingen we terug naar de tent waar we erachter kwamen dat we geen verlichting hadden meegenomen. Ja, alleen een kleine zaklantaarn voor nodige boodschappen die je soms midden in de nacht op een camping moet doen en waarbij je liever niet je nek wilt breken over alle scheerlijnen.
De zaklantaarn lag ergens in de tent en wij liepen op de camping. Nog geen probleem natuurlijk, want hoeveel koepeltenten zouden er nou helemaal staan.
Toen we dachten dat we ongeveer op onze plek waren aangekomen bleek de tent duidelijk te herkennen en wij ritsten opgelucht de rits open om op zoek te gaan naar de zaklantaarn, want de nachtelijke boodschap diende zich al vroeg aan die avond.
De nachtrust werd wreed verstoord door gegil en geschreeuw. We waren op zoek in de verkeerde tent. Een mooie koepeltent van een Tsjechisch gezin en hoe leg je dat nou uit in het donker in een vreemde taal. Dat was dus niet uit te leggen.
De campinghouder moest eraan te pas komen, maar ook hij kon het niet waarderen. Het enigste verstaanbare koeterwaals was iets in de geest van”dumme auslander” en “morgenfruh raus”.
Uiteindelijk hebben we onze tent wel terug gevonden natuurlijk en de volgende morgen hebben we de boel maar weer ingepakt. De vakantie stemming was nergens meer te bekennen en we verlangden heel erg naar ons gerieflijke huis en ons eigen bed.
Volgend jaar maar weer eens proberen op een mooie camping in Drenthe.
Mijn vrouw en ik zijn op vakantie geweest naar Tjechië met de tent.
Ho, ho, hoor ik u zeggen, dat gaat een beetje te snel. Jij op vakantie met een tent? Een echte? Zo’n behelphuisje van doek met dunne stangen, op ongemakkelijke stoelen en op een luchtbed? Zo’n tent? Ja,zo’n tent, een echte koepeltent, best wel een heel klein beetje ruime tent voor twee personen.
Maar ik begrijp, dat u iets moet zijn ontgaan gezien mijn levensgrote aversie tegen alles wat behelpen is.
Mijn credo was immers altijd “gemak dient de mens”, maar dat was uit de tijd dat ik nog niet getrouwd was. Ik weet het, een beetje zwak excuus gezien het feit dat mijn karakter toch als redelijk sterk te boek staat, maar wat liefde al niet vermag.
Ik heb me dus over mijn enorme weerstand heengezet. Welliswaar was dat zelfs voor mij geen kleinigheid. Nee, elke anti kampeer vezel in mijn lijf protesteerde volop, maar aan het eind van het protest had ik mezelf toch in de hand.
Dus al veinzend, dat ik met alle plezier mee ging, hebben we de auto volgeladen. We zijn tenslotte maar met z’n tweeen en we hebben een redelijk riante auto qua ruimte dus dat moest geen probleem zijn.
Ik had al snel mijn weekendtas met mijn persoonlijke spullen in de kofferbak gezet. Tent met toebehoren erbij, kofferdeksel dicht en rijden maar, dacht ik.
Wel, daar kwam ik toch even bedrogen uit. Mijn vrouw riep vanachter een berg grof afval dat dit ook nog mee moest. Ik keek haar niet begrijpend aan, maar het bleek dat zij die berg bedoelde. Het bleken allemaal spullen te zijn uit een grijs verleden die onontbeerlijk waren voor een geslaagde kampeervakantie volgens haar en zij had de ervaring die ik ontbeerde. Voelt u hem? Jawel, de eerste pré-vakantie wrevel was geboren.
Dus eerst maar weer de auto uitpakken, want gezien de hoeveelheid mee te nemen rotzooi moest er nu met beleid ingepakt worden wat op hetzelfde neerkwam als een dag later vertrekken als de bedoeling was.
Uiteindelijk is het gelukt om alles mee te nemen. We zijn midden in de nacht vertrokken uit schaamte voor de buurt. De auto schuurde met de trekhaak over de straat, maar ’s nachts is dat niet erg. Je hebt wat extra verlichting aan de achterkant en na een paar honderd kilometer is hij zover afgeslepen, dat je dan weer vrij rijdt als je tenminste geen hobbeltjes en geen politie tegenkomt.
We verwachtten ongeveer twaalf uur te doen over de reis. Lekker rustig aan en zo nu en dan even eruit voor een hapje en een drankje.
We gingen dwars door Duitsland en dat schiet lekker op nietwaar? Maar ja, als je het gewicht van een beladen caravan in je auto hebt geladen kom je zelfs met onze auto niet meer boven de 100 wat dus betekende dat we pas de volgende nacht op de plaats van bestemming waren aangekomen. Volkomen verstijfd heeft mijn vrouw me uit de auto gepeld waarna ik nog ruim een half uur nodig had om weer rechtop te gaan staan.
Natuurlijk hadden we ook niets gereserveerd, want we waren immers maar met z’n tweeen. Tentje uit de auto, even opzetten, bedje opblazen en klaar is kees!
De eerste plek die we op de vierde camping kregen toegewezen was al vol toen we de auto uitgeladen hadden, dus laat staan dat er ook nog een opgezette koepeltent bij kon. Inladen maar weer en vol goede moed op naar de volgende camping, ’t Is vakantie tenslotte en ik had me voor de tijd ernstig voorgenomen om mijn zonnige humeur niet te verliezen.
In de tussentijd was het alweer donker geworden en hebben we bij wijze van uitzondering de nacht in een hotel doorgebracht. Heerlijk geslapen. Dat wel.
De volgende morgen schrokken we tegen het middaguur wakker. Geen wonder na 48 uur in de auto opgevouwen te hebben gezeten. Snel wassen en aankleden, inpakken, afrekenen en in de auto op weg naar de vijfde camping met zonnig gemoed. De paden op de lanen in, vooruit met frisse tegenzin of zoiets.
We hadden geluk, want op die camping was er plek. We kregen een zeer ruime plaats toegewezen waar we de tent konden opzetten. Binnen een halve dag stond hij strak koepel te wezen. Niet gek voor een dilletant al zeg ik het zelf. Toen de rest van de inboedel uitpakken en ’s avonds even een hapje warm eten in het bij de camping horende restaurant.
Na nog even na-getafeld te hebben gingen we terug naar de tent waar we erachter kwamen dat we geen verlichting hadden meegenomen. Ja, alleen een kleine zaklantaarn voor nodige boodschappen die je soms midden in de nacht op een camping moet doen en waarbij je liever niet je nek wilt breken over alle scheerlijnen.
De zaklantaarn lag ergens in de tent en wij liepen op de camping. Nog geen probleem natuurlijk, want hoeveel koepeltenten zouden er nou helemaal staan.
Toen we dachten dat we ongeveer op onze plek waren aangekomen bleek de tent duidelijk te herkennen en wij ritsten opgelucht de rits open om op zoek te gaan naar de zaklantaarn, want de nachtelijke boodschap diende zich al vroeg aan die avond.
De nachtrust werd wreed verstoord door gegil en geschreeuw. We waren op zoek in de verkeerde tent. Een mooie koepeltent van een Tsjechisch gezin en hoe leg je dat nou uit in het donker in een vreemde taal. Dat was dus niet uit te leggen.
De campinghouder moest eraan te pas komen, maar ook hij kon het niet waarderen. Het enigste verstaanbare koeterwaals was iets in de geest van”dumme auslander” en “morgenfruh raus”.
Uiteindelijk hebben we onze tent wel terug gevonden natuurlijk en de volgende morgen hebben we de boel maar weer ingepakt. De vakantie stemming was nergens meer te bekennen en we verlangden heel erg naar ons gerieflijke huis en ons eigen bed.
Volgend jaar maar weer eens proberen op een mooie camping in Drenthe.
Ik hoor dit verhaal zo uitgebreid nu voor het eerst. Het was mij bekend dat je echt geen kampeerder was. Maar de taferelen die ju nu schetst, hebben jullie tot nu toe voor ons verzwegen. By the way: hebben jullie de tent al verkocht?
BeantwoordenVerwijderen