Hernia

Herninaatje.

Jawel! Ik heb een hernia en niet zomaar een hernia. Neehee, een deja vu herniaatje! Dit is de tweede in een half jaar. Een abnormaal verschijnsel in de medische wetenschap en de dokter zei tegen me dat het dus eigenlijk niet mogelijk is. Een normaal mens krijgt wel eens een recidive, maar nooit zo snel.
Ik dus wel. Niet zo gek als u mij beter zou kennen, want ik hang van de onmogelijkheden aan elkaar. Daar zou ik een boek over kunnen schrijven en misschien doe ik dat nog wel eens. Hoewel, de kracht van een boek is de herkenning en mijn ervaringen zijn, gelukkig voor u, niet echt herkenbaar.
Mijn lol in het dagelijks leven haal ik uit het onverwachte. Als ik met met vrouw tikkertje speel lig ik een week in de kreukels en als ik mezelf opvouw in het aanrechtkastje tijdens het verstoppertje spelen moet ik dat met een hernia bekopen. Ieder normaal mens zou gewoon weer uit dat kastje kruipen om “buut vrij!” te roepen, terwijl ik eruit kruip en uit volle borst roep: bel de dokter!
Door al deze dingen lachen we wel veel, maar ook dat is voor de meeste mensen gezond, terwijl het mij een liesbreuk oplevert. Niet lachen zou een optie zijn, maar dan schiet ik weer in een acute depressie. Ik heb beide mogelijkheden geprobeerd. De liesbreuk was pijnlijk en de operatie was nog pijnlijker. De depressie was triest. Janken, janken en nog eens janken en ik ben toen met uitdrogingsverschijnselen in het ziekenhuis opgenomen en kreeg een zware ontsteking in mijn arm door de infuusnaald die ze waarschijnlijk niet goed onder de kraan hadden afgespoeld na gebruik bij een erg besmettelijk mens.

Door al deze problemen heb ik de neiging om op bed te blijven liggen onder het motto: hier kan mij niets gebeuren. Maar dan kent u mijn vrouw niet! Wij hebben namelijk de ouderwetse gewoonte om het bed te delen, ja, u leest het goed. Samen in een tweepersoons bed. Welliswaar hebben we met deze risicovolle gewoonte gewacht tot we getrouwd waren, maar toen hebben we toch de stap en de eventuele gevolgen voor lief genomen. Mijn vrouw droomt nogal actief ziet u. Als ze bijvoorbeeld fietst in haar droom dan maakt ze die beweging ook in ons bed. Tot zover niets aan de hand. Echter, ze is nogal eens gefrustreerd door allerlei alledaagse besognes en dat uit zich als ze slaapt. Ze heeft dan ruzie wat resulteert in vele blessures aan mijn kant. Ik voel de prikkel opkomen om een lijst te maken van alle verwondingen die ik in bed heb opgelopen, maar ik zie daar toch vanaf, omdat ik weet dat er onder mijn lezers nogal wat mensen zijn met allerlei gore conclusies. U niet natuurlijk. De anderen. Een voorbeeldje: een blauw oog of een ice pack in mijn kruis betekent alleen maar dat mijn vrouw weer eens agressief gedroomd heeft!
En die hernia is dus geen overbelasting van mijn rug in een extreme houding, maar... tja, de dokter weet het zelf ook niet. Hoe moet ik het dan aan anderen uitleggen?

Misschien is het idee om ons “huwelijksleven” als oorzaak te noemen nog niet eens zo gek. Ik kan vast rekenen op vele jaloerse blikken...