Buurman.
Gisteren ben ik een dagje met mijn buurman op stap geweest.
Tja, dat lijkt een kleine onbeduidende mededeling, maar het is toch niet iets alledaags. Ik zal het u uitleggen en bij het begin beginnen. Da’s zo gebeurd en een kleine moeite mijnerzijds.
Als ik normaal een dagje wegga dan doe ik dat met mijn vrouw, maar zij zit al een tijd in de lappenmand en het begon bij mij een beetje te kriebelen. Kent u dat?
Ik werd een beetje ongedurig. De tuin was ineens niet groot genoeg meer en even boodschappen doen is ook niet leuk in je eentje. Kortom, ik moest even andere lucht opsnuiven.
Toevallig sprak ik de buurman. Zo’n buurpraatje over de heg en hij vertelde, dat hij van zijn vrouw een nieuwe broek moest kopen, maar daar dus helemaal geen zin in had. Hij had nog twee broeken en zag de noodzaak niet van een derde, want je kunt er toch maar eentje tegelijk aan hebben,aldus mijn buurman.
Ik zag mijn kans schoon en vroeg of hij het leuker zou vinden als ik mee zou gaan in de wetenschap dat zijn vrouw de broek aan heeft thuis en dat die broek voor de buurman er dus onherroepelijk moest komen.
In de wetenschap dat een broek eigenlijk zo gekocht was als je er geen hoge eisen aan stelde en dat we dan de rest van de middag onze eigen gang konden gaan ging buurman akkoord.
Gisteren zijn we dus in de auto gestapt en naar Emmen gegaan. Ik weet een plek waar je voor twee euro de hele middag je auto kwijt kunt en we zijn de eerste de beste kledingwinkel in gegaan.
Helaas blijkt mijn buurman een aparte maat te hebben. Wel lang, maar geen buik. In tegenstelling, formaatje kleuter met de lange benen van een volwassen kerel en dan is een broek niet zo snel gekocht.
We togen van de ene naar de andere winkel en overal hetzelfde liedje, geen passende broek.
Ik begon door te krijgen waarom mijn buurvrouw hem alleen op pad stuurde. Het was geen doen om in de normale confectiewinkels iets passends te vinden en ze had hem wel net genoeg geld voor zoiets meegegeven.
Na bijna twee uur zoeken waren we er zat van. We wilden ook nog ergens wat gaan drinken en een potje biljart spelen zoals het normale kerels betaamt die gezamelijk in de stad lopen, dus heb ik hem meegenomen naar een maatkleding zaak en daar hadden ze eindelijk een passende broek.
Ik heb de rest bijbetaald. Een fors bedrag, maar dat had ik er wel voor over om van de broek af te zijn en om nog even te genieten van ons middagje uit.
Toen op zoek naar de eerste de beste kroeg met een biljart en die was gelukkig zo gevonden. Een gezellig bruin café met deze keer nou eens echt verse koffie.
Buurman nam natuurlijk een koude pils, maar ik moest nog rijden en ook biljarten gaat niet samen met alcohol. Althans, dat is mijn overtuiging.
Nou ben ik redelijk fanatiek met biljarten. Ik wil wel voor de lol spelen, maar desondanks wil ik wel winnen. Dat is nu eenmaal de aard van het beestje.
Mijn buurman had zijn bier in een ommezien op en een tweede stond alweer voor zijn neus. Dat ging goed als hij zo doorging, want als je het niet meer zo helder ziet is biljarten erg moeilijk.
Toch won hij de eerste partij van tien over rood waarna we een partijtje driebanden zouden doen. Voor de zekerheid bestelde ik nog een pilsje voor hem, maar binnen een kwartier stond hij weer ruim voor en hij begon het steeds leuker te vinden.
Volgens hem was het al zeker dertig jaar geleden dat hij gebiljart had, maar het viel hem mee. Eigenlijk was het maar een simpel spelletje en hij vond het maar raar dat ik, ondanks mijn jarenlange biljart ervaring, niet van hem kon winnen.
Goed, na nog een stuk of wat pilsjes begon hij zelfs series te maken. Iets wat bij driebanden normaal gesproken voorbehouden is voor de ervaren spelers en mijn ervaring en serieuze aanpak werd vakkundig de grond ingeboord.
Aan het eind van de middag was dan eindelijk het leed geleden. Hij had het wel bekeken met die drie ballen en hij verlangde naar huis en naar de soep van moeder de vrouw. Een verlangen waar ik maar wat graag aan wilde voldoen, want voor mij was de lol er wel vanaf. Ik kon beter een andere sport zoeken als ik zelfs door een aangeschoten buurman al verslagen werd.
Toen we thuis waren riep hij nog dat het erg gezellig was geweest en dat ik de volgende keer wel met een voorsprong mocht beginnen om het leuk te houden.
Ik wacht wel tot mijn vrouw weer met me mee kan.
Gisteren ben ik een dagje met mijn buurman op stap geweest.
Tja, dat lijkt een kleine onbeduidende mededeling, maar het is toch niet iets alledaags. Ik zal het u uitleggen en bij het begin beginnen. Da’s zo gebeurd en een kleine moeite mijnerzijds.
Als ik normaal een dagje wegga dan doe ik dat met mijn vrouw, maar zij zit al een tijd in de lappenmand en het begon bij mij een beetje te kriebelen. Kent u dat?
Ik werd een beetje ongedurig. De tuin was ineens niet groot genoeg meer en even boodschappen doen is ook niet leuk in je eentje. Kortom, ik moest even andere lucht opsnuiven.
Toevallig sprak ik de buurman. Zo’n buurpraatje over de heg en hij vertelde, dat hij van zijn vrouw een nieuwe broek moest kopen, maar daar dus helemaal geen zin in had. Hij had nog twee broeken en zag de noodzaak niet van een derde, want je kunt er toch maar eentje tegelijk aan hebben,aldus mijn buurman.
Ik zag mijn kans schoon en vroeg of hij het leuker zou vinden als ik mee zou gaan in de wetenschap dat zijn vrouw de broek aan heeft thuis en dat die broek voor de buurman er dus onherroepelijk moest komen.
In de wetenschap dat een broek eigenlijk zo gekocht was als je er geen hoge eisen aan stelde en dat we dan de rest van de middag onze eigen gang konden gaan ging buurman akkoord.
Gisteren zijn we dus in de auto gestapt en naar Emmen gegaan. Ik weet een plek waar je voor twee euro de hele middag je auto kwijt kunt en we zijn de eerste de beste kledingwinkel in gegaan.
Helaas blijkt mijn buurman een aparte maat te hebben. Wel lang, maar geen buik. In tegenstelling, formaatje kleuter met de lange benen van een volwassen kerel en dan is een broek niet zo snel gekocht.
We togen van de ene naar de andere winkel en overal hetzelfde liedje, geen passende broek.
Ik begon door te krijgen waarom mijn buurvrouw hem alleen op pad stuurde. Het was geen doen om in de normale confectiewinkels iets passends te vinden en ze had hem wel net genoeg geld voor zoiets meegegeven.
Na bijna twee uur zoeken waren we er zat van. We wilden ook nog ergens wat gaan drinken en een potje biljart spelen zoals het normale kerels betaamt die gezamelijk in de stad lopen, dus heb ik hem meegenomen naar een maatkleding zaak en daar hadden ze eindelijk een passende broek.
Ik heb de rest bijbetaald. Een fors bedrag, maar dat had ik er wel voor over om van de broek af te zijn en om nog even te genieten van ons middagje uit.
Toen op zoek naar de eerste de beste kroeg met een biljart en die was gelukkig zo gevonden. Een gezellig bruin café met deze keer nou eens echt verse koffie.
Buurman nam natuurlijk een koude pils, maar ik moest nog rijden en ook biljarten gaat niet samen met alcohol. Althans, dat is mijn overtuiging.
Nou ben ik redelijk fanatiek met biljarten. Ik wil wel voor de lol spelen, maar desondanks wil ik wel winnen. Dat is nu eenmaal de aard van het beestje.
Mijn buurman had zijn bier in een ommezien op en een tweede stond alweer voor zijn neus. Dat ging goed als hij zo doorging, want als je het niet meer zo helder ziet is biljarten erg moeilijk.
Toch won hij de eerste partij van tien over rood waarna we een partijtje driebanden zouden doen. Voor de zekerheid bestelde ik nog een pilsje voor hem, maar binnen een kwartier stond hij weer ruim voor en hij begon het steeds leuker te vinden.
Volgens hem was het al zeker dertig jaar geleden dat hij gebiljart had, maar het viel hem mee. Eigenlijk was het maar een simpel spelletje en hij vond het maar raar dat ik, ondanks mijn jarenlange biljart ervaring, niet van hem kon winnen.
Goed, na nog een stuk of wat pilsjes begon hij zelfs series te maken. Iets wat bij driebanden normaal gesproken voorbehouden is voor de ervaren spelers en mijn ervaring en serieuze aanpak werd vakkundig de grond ingeboord.
Aan het eind van de middag was dan eindelijk het leed geleden. Hij had het wel bekeken met die drie ballen en hij verlangde naar huis en naar de soep van moeder de vrouw. Een verlangen waar ik maar wat graag aan wilde voldoen, want voor mij was de lol er wel vanaf. Ik kon beter een andere sport zoeken als ik zelfs door een aangeschoten buurman al verslagen werd.
Toen we thuis waren riep hij nog dat het erg gezellig was geweest en dat ik de volgende keer wel met een voorsprong mocht beginnen om het leuk te houden.
Ik wacht wel tot mijn vrouw weer met me mee kan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten