vrijdag 30 januari 2009

Familiedag



Gisteren hadden we een broers en zussen dag. Een jaarlijkse dag die we in alle pais en vree met elkaar doorbrengen. Een dag om met plezier op terug te kijken en een dag om naar uit te kijken.
Hoe anders gaan dan de broers en zussen dagen van mijn vrouw’s kant.
In mijn schoonfamilie hebben we dus ook zo’n jaarlijkse dag. De kinderen en aangetrouwden gaan dan een dag uit. Meestal naar een pretpark of iets in die orde.
Zo’n pretpark is eigenlijk het enige dat prettig is. De rest van de dag is ellende.
Het begint al als de zusters van mijn vrouw aankomen. Stuk voor stuk verzuurde ongetrouwde vrouwen die het niet kunnen hebben dat hun jongste zus wel getrouwd is en dan ook nog gelukkig schijnt te zijn.
Ze benaderen mij dan ook elke keer alsof ik giftig ben. Bij de zogenaamde welkomstzoen wordt er in de lucht gehapt en in plaats van een stevige hand krijg ik zo’n slap ding aangereikt. Kent u het?
Binnen een kwartier zitten ze allemaal aan de koffie en dan barst het geroddel los. Zogenaamd zachtjes, maar net hard genoeg om het te kunnen volgen en zo kom ik er dan weer achter dat zo’n kerel, die al wel een jaar rugklachten heeft, nooit een goede echtgenoot kan zijn en dat het toch wel erg is dat mijn vrouw vast alles alleen in huis moet doen en dat ik me lekker laat bedienen en zo.
Ik vind het dan wel geinig om zachtjes maar duidelijk tegen mijn vrouw te zeggen, dat het standje van gisteravond geweldig was en helemaal niet slecht voor mijn rug. De reacties spreken boekdelen.
Mijn vrouw vertelde daarop nog aan de zusters, dat ik een heet bad met dennengeur klaar had gemaakt toen ze uit haar werk kwam. Een glas rode wijn erbij en allemaal kaarsjes aan. Ze kon er zo instappen om haar moede lijf te ruste te leggen. De dames explodeerden bijna.
Ze vonden het maar vuiligheid en zwaar overdreven valse romantiek die een normale en echte kerel nooit zou doen.
Tja, ik begrijp ook wel dat ze eigenlijk gewoon jaloers zijn en als ze de kans hadden zouden ze meteen in zo’n bad stappen en zich laten verwennen door manlief, maar door hun gedrag stoten ze wel de schaarse mannen af. Er zijn tenslotte nog wel enkele loslopende mannen te vinden, maar die zou je toch voor geen goud aan zulke verzuurde roddelaars willen koppelen?
Ik herinnerde hen aan de manier waarop ik hun zus had leren kennen. Via internet en vroeg of dat geen optie voor hen zou zijn. Internet is redelijk vrijblijvend en je hoeft er de deur niet voor uit. Ideaal voor vastgeroeste huismussen zoals zij.
Nou, dat was niet best. Op internet zaten allemaal criminelen, aanranders, verkrachters en ander onguur gespuis die maar op één ding uit waren en daar waren de dames niet van gediend. O, nee, aan hun lijf geen polonaise!
Mijn vrouw wierp nog tegen, dat wij elkaar hebben leren kennen via een christelijke contact site, maar er was geen beginnen aan. Ze vonden het te erg voor woorden dat zelfs onder een christelijke vlag al zulke viezigheid werd aangeboden en dat zij hun vingers daar nooit aan zouden branden.
Om het gekift een halt toe te roepen stelde ik voor om het pretpark in te gaan. De koffietafel was geweld aangedaan en verzadigd wandelden we naar de attracties.
De meeste zusters pasten echter niet in de attracties vanwege hun niet geringe omvang en dan druk ik het nog zwak uit. Er was eentje die nog een redelijk normaal postuur heeft, maar zij had teveel van de drentse bol gevuld met spijs gegeten en alleen al bij het zien van de achtbaan begon ze spontaan over te geven. Ik kon nog net opzij springen.
Onder de afgunstige blikken van de zussen zijn mijn vrouw en ik toen maar in de achtbaan gegaan en nog in een stuk of wat andere attracties. Heerlijk om even stoom af te blazen.
Goed, zelfs aan deze dag kwam een einde en weer hebben we ons voorgenomen, dat dit echt de laatste keer zou zijn. Dat zeggen we al meerdere jaren en elk jaar weer laten we ons ompraten, want gek genoeg komen de gezusters elk jaar weer met het idee.
Volgend jaar gaan we niet mee. We zetten het vast op de kalender dat er geen familiedag is.
Aan de andere kant is zo’n familiedag ook wel goed, want des te meer waardeer je je eigen familie. Een stel leuke zusters en zwagers, een broer en schoonzus en eenieder gunt elkaar gewoon het licht in de ogen. Als iemand iets te vieren heeft is de ander gewoon blij voor hem of haar. Niet altijd in levende lijve, maar dan wel in gedachten.
Dus volgend jaar toch maar wel een schoonfamiliedag. Het houd je wakker.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten