Onnatuurlijk

Onnatuurlijk.

Onze aanloopkat kwam vanmorgen weer aangelopen, net als elke dag rond een uur of negen ’s morgens. Deze keer hoorde ik hem al aankomen en dat kwam, omdat hij een belletje aan een halsband droeg.
Aan zijn manier van lopen kon ik al zien dat hij zwaar de pest in had. Hij liep met een ietwat gebogen kop en slofte meer dan dat hij statig liep, zoals hij gewoonlijk aan kwam lopen. Ik heb hem maar snel een schotel melk gegeven en een stukje kaas; dat vindt hij nu eenmaal lekker.
Na zijn hapje en drankje kwam hij naast me zitten en loensde mij een beetje vuil aan. Hij was knap gefrustreerd door die bel om zijn nek. Hij was natuurlijk de halve nacht op jacht geweest, maar had niks gevangen door dat gerinkel; elke prooi hoorde hem al van verre aankomen. Dit reduceerde hem tot een huiskat. Een dom beest die voor zijn eten afhankelijk is van twee-benige zoogdieren en die zoogdieren had hij nog nooit een vogeltje zien vangen.
Maar goed, ik vond het echt sneu voor hem. Het is tenslotte knap onnatuurlijk om zo’n jager een belletje om te binden, zodat hij zijn instinct niet meer kan botvieren.
Van mijn vrouw mocht ik het halsbandje echter niet afdoen, want de kat was immers niet van ons. Zijn vrouwtje heeft dat belletje gekocht met een bedoeling en daar mogen wij ons niet mee bemoeien. Degenen die mij kennen weten dat ik naar mijn vrouw luister, maar ik heb het er moeilijk mee; misschien omdat de kat ook een mannetje is. Ik voel met hem mee. Stel je voor dat vrouwen hun man een belletje om gaan doen om hem het jagen te verhinderen. Waar is dan het eind?
Hoewel, echt jagen is er natuurlijk niet meer bij. Al sinds de oertijd niet meer; ik bedoel dan de jacht op vrouwen. Maar ik heb altijd geleerd dat je best buitenshuis trek mag krijgen als je maar thuis komt eten.
Ziet u mij al lopen met een bel om m’n nek terwijl ik zo hier en daar een knipoogje weggeef en met donkerbruine stem complimentjes geef? Meewarige blikken en hoongelach zal mijn deel zijn en ik ben voorgoed jager af.
Dit alles zat ik te bedenken, terwijl ik de kat troostend achter zijn oren kriebelde. Hij keek me aan met een blik van verstandhouding en in de wetenschap dat ik deze keer niet naar mijn vrouw ging luisteren. Hij begon al een beetje op te fleuren. Toen mijn vrouw even naar het toilet was, heb ik snel het halsbandje losgemaakt en het met belletje en al onder in de prullenbak gestopt. Toen snel de kat naar buiten, zodat mijn vrouw niet zag dat hij met bel binnenkwam en zonder bel het huis verliet.
Huppelend vertrok de kat. Al snel ging zijn huppel over in de tijger-sluipgang en even later zag ik hem een sprong maken van wel anderhalve meter hoog; bijna een roek vermoord! De kat was weer helemaal in zijn element en de roek heeft waarschijnlijk lange tijd nodig gehad om over de schrik heen te komen. Met een goed gevoel ging ik weer zitten, want mijn vrouw had de koffie klaar. Koffie met een plak notenkoek. Ze vroeg of ik die middag mee kon helpen in de huishouding, want dan konden we daarna nog even samen de stad in; dat was gezellig.
Ik had de bel nog in mijn achterhoofd en zei dat ik best even wilde meehelpen, maar dat ik niet meeging naar de stad. Ik wilde nog even naar het leugenbankje om een paar mannen te spreken en de volgende dag wilde ik alleen de stad in gaan. Ik had belangrijke dingen te doen; mannendingen, ik ga op jacht. Jawel!
Zodoende liep ik dus de volgende dag in het centrum een beetje om me heen te kijken: blond, donker, dik, erg dun. Eigenlijk liep er niet zoveel jaagbaars bij.
Maar ja,wie A zegt moet ook B zeggen, dus ik stelde mijn eisen een beetje bij. Je kunt tenslotte als jager zijnde ook niet al te kieskeurig zijn en even later zag ik een acceptabele dame die de andere kant op keek toen we elkaar passeerden. Reden genoeg natuurlijk om zacht tegen haar aan te botsen en met bariton stem “sorry” te zeggen. Ze keek me aan met een glimlach en zei:” Geeft nait heur”.
Tja, ik heb een beperking als jager zijnde; ik knap volledig af op dit soort dialect en negeerde haar verder.
De volgende dame waar ik oogcontact mee kreeg, deed haar jas open en liet een zeer forse buik zien met een bloemetjes legging eronder. Need I say more...?
Ik moest maar weer eens naar huis. Het jachtinstinct was weer grondig uitgeblust en ik was blij om naar mijn eigen slanke vrouw met haar mooie tongval te gaan.
Met zulke loslopende vrouwen heb ik ook helemaal geen bel nodig.